Projekt Egida

Ściemniak

Dobra, od tego działo zaczynamy opisywanie poszczególnych krajów Egidy. Na pierwszy ogień idzie Unster, czyli pogańskie państwo na wyspie na zachód od Albionu. Unster wzorowany jest na kulturze irlandzkiej i wierzeniach Celtów. Duże zalesienie i dziewicze widoki - taki w skrócie jest krajobraz.
Niewiele jest tu miast, ludzie mieszkają w niewielkich osadach w sercu głuszy. Wynika to po części z ich religijności - czczą bowiem Las i cała naturę wyspy. Ucieleśnieniem ich wiary jest tajemnicza Pani Jeziora - istota, która ponoć dzierży władzę nad całą wyspą. Jej siedziba znajduję się w jeziorze w Zakazanym Lesie na północy. Zwykli ludzie nie mają tam prawa wstępu; w imieniu Pani w Unsterze rządzi kasta magów - Druidów. Tym tajemniczym osobnikom prosty lud przypisuje niezwykłe moce - mogą oni w rożny sposób wpływać na siły natury.

To na razie tylko taki ogólny opis, potem możemy zacząć np. od podstaw tworzyć miasta itp.

FiFi

A jak będzie wyglądać stolica? jeśli w ogóle będzie? Kraj może być rozbity na klany kierowane przez druidów. Chyba że szefową będzie Pani Jeziora a "stolicą" jej jeziorko.

Ściemniak

Stolica to będzie np. Caen Muine (od rzeki Muine). Taka biedna trochę osada. Oprócz niej może dorzucimy jeszcze kilka, np. jedną taką, w której mieszkańcy przeszli na "chrześcijaństwo" i odrzucili stare obyczaje. Nazwy to np. Beltaine, Connaught czy Lammas.

FiFi

Czyli mieszkańcy czczą Las i Panią Jezora, oprócz tego są chrześcijanie. Zakładam że będą walczyć o to która religia ma być dominującą. Choć sprawa jest chyba przesądzona. Misjonarze też nie będą mieli lekko Very Happy

Ściemniak

No np. w takiej osadzie ciężko będzie żyć bo Las i Druidzi upomną się o swoje.
A jeśli chodzi o inne osady - jedno miasteczko będzie położone koło świętego kręgu, a w innym w centrum miasta rosnąć będzie święty dąb - vide Chorrol w Oblivionie.

Ściemniak

Dobra, to teraz coś bardziej szczegółowego o miastach i ciekawych miejscach w Unsterze.
Na południowym krańcu wyspy, tam gdzie kończy się już Las, leży miasto Beltaine. Jest to dość nietypowa, jak na Unster osada - w mieście nie uświadczysz druida, czy ołtarzu Pani, jest za to kościół i przydrożne kapliczki. Mieszkańcy to głównie napływowi Bretoni - księża, misjonarze, kilku Rycerzy Kielicha - i nawróceni poganie. Jest to jedyna ostoja chrześcijaństwa w Unsterze, jednak liczy zaledwie kilkuset mieszkańców. Jako, że poganom ten pomysł się nie spodobał, mieszkańcy Beltaine odgrodzili się od północy potężnym murem, chroniącym przed atakiem stworów z Lasu. Został nazwany na część męczennika, św. Patryka - patrona Unsteru.
Stolicą Unsteru jest port Caen Muine, na wschodnim wybrzeżu, w delcie rzeki Muine. Jest dość dużym miastem - około dziesięciu tysięcy mieszkańców - ale pod względem prezencji jest daleko w tyle za miastami reszty świata. Miano "największego portu w kraju" jest dosyć szumne jak na te kupę nędznych chat, z rzadka przetykanych większymi domami miejscowej szlachty - czyli mających krewnych czy wpływy u Druidów. Ci mają swą świątynię - czyli kamienny krąg - w lesie, kilka kilometrów za miastem. Jako, że jest to miejsce święte tylko kapłani mają tam wstęp.
Na północ od Caen, pośród bagien ukrytych w lesie zbudowano miasto Gleannaught. Domy pobudowano na palach, ponad rozległym bagniskiem. Gleannaught jest oddalony od reszty większych miast Unsteru, ma też mało dogodne położenie, co sprawia, że wypada blado przy reszcie tutejszych osiedli. Właściwie jest to najbiedniejsze miejsce w Unsterze. Ciężko tu przeżyć z dnia na dzień - bagienny klimat nie oszczędza ni starych, ni młodych, ludzie zapadają na wiele chorób. Los chorych jest nie do pozazdroszczenia - udają się na wygnanie, albo idą głębiej w moczary, by nigdy już z nich nie powrócić...
Baile atha Mullighar jest dośc specyficznym miastem w centrum Unsteru. O ile bowiem Unsterczycy zakładają swe domy w pobliżu drzew, by podkreślić swój związek z Lasem, to Baile zbudowana na wyspie pośrodku jeziora Mullighar. To nietypowe położenie, wynika z faktu, że tutejsi mieszkańcy oddają część samej Pani Jeziora jako władczyni rzek i jezior, oraz utożsamiają się z nią poprzez mieszkanie w pobliżu jeziora. Samo miasto rozlokowano na czterech wyspach, zróżnicowanych pod względem wielkości i budynków. Oddalona, piąta wysepka jest świątynią poświęconą Pani. Mają na nią wstęp jedynie Druidzi, dziękujący Pani za zesłane ryby i modlący się w intencji dobrych połowów.
Po drugiej stronie gór, dzielących Unster na połowy położone jest Llathanach an Cinneadh. Niby niczym się nie wyróżnia: ot średniej wielkości miasteczko, może z tysiąc mieszkańców. Jest to jednak wyjątkowe miejsce dla Unsterczyków, najświętsze miasto, cel regularnych pielgrzymek. Dzieje się tak za sprawą ogromnego drzewa rosnącego w środku miasta - pradawnego dębu, zwanego Bhadragh Ceilieath - Ojcem Drzewem. Zajmuje ważne miejsce w wierzeniach Unsterczyków. Został on ponoć zasadzony przez pierwszego władcę wyspy, legendarnego Caellecha. Jeśli jest to prawdą, to drzewo musi mieć dobre pięćset lat! A zgodnie z legendą to drzewo odzwierciedla los wyspy - jeśli drzewo w jakiś sposób zostanie poważnie naruszone, to niechybnie spadnie na kraj jakaś katastrofa....
Na północy wyspy, leży tajemnicza puszcza zwana Zakazanym Lasem. To groźne miejsce zamieszkane przez wiele dziwnych stworów, na dodatek wstęp do niego jest absolutnie zabroniony. Ten zakaz jest jedną z najważniejszych zasad religi Lasu; kto ośmieli się go złamać, tego czeka marny los. Wstęp do lasu mają jedynie aktualni hierofanci - czyli przywódcy druidycznego kręgu - oraz nieliczni wybrani przez samą Panią Jeziora. Ta mieszka w jeziorze Lough Laoghaire, ukrytym we wnętrzu lasu. Ponoć razem z nią mieszka tam wiele morskich ras, służących za orszak Pani.
Na północny zachód od Zakazanego Lasu wznosi się łańcuch wzgórz, nazywany Daenenn de Tuathan - Basztami Elfów. Ja bowiem głoszą legendy, Drugie Pokolenie, właśnie tutaj założyło swoje siedziby. Działo się tysiące lat temu - elfy odeszły już dawno, a do dziś zachowała się jedynie garstka ruin. Największe z nich, pozostałości starożytnego zamku, znajdują sie na jednym ze wzgórz. Niewiele o nich wiadomo, gdyż Unsterczycy mają zakaz wstępu na północną część wyspy, a obcy są niechętnie tu widziani - zwłaszcza, gdy próbują odkryć jakieś starodawne tajemnice.

Na razie tylko tyle, na więcej będziecie musieli poczekać, bo muszę co nieco powymyślać. Sorry za ogólniki, ale dostałem termin na parę dni, a z wersją fabularyzowaną męczyłbym się jakiś tydzień albo lepiej.
W następnym odcinku garść informacji na temat religii Lasu, Pani Jeziora oraz zwyczajach unsterskich...